Informazioni sulla canzone In questa pagina puoi trovare il testo della canzone Eendjes Voeren, artista - Zazi.
Data di rilascio: 06.10.2014
Linguaggio delle canzoni: Olandese
Eendjes Voeren(originale) |
de laatste tijd had mams een manie |
om maar naar het park te gaan |
elke middag trok mijn mammie |
mij mijn warmste kleertjes aan |
'want', zei mammie, 'in de winter, |
geven wij de eendjes brood |
anders gaan die lieve eendjes |
allemaal van de honger dood' |
onderweg liep zij steeds vlugger |
ik hield haar maar met moeite bij |
ik kwam in het park, buiten adem |
maar mams was opgelucht en blij |
zij gaf mij het plastic zakje |
waar het eendenbrood in zat |
en dan ging ik naar het wak toe |
terwijl mammie op een bankje zat |
terwijl ik de eendjes brood moest voeren |
praatte zij met een meneer |
die meneer was blijkbaar grappig |
en hij was er telkens weer |
net als de zwaan en bij het voeren |
stond dat beest altijd vooraan |
vaak begon hij kwaad te blazen |
ook al had ik niks gedaan |
eenmaal heeft de zwaan gebeten |
mijn handje deed toen heel erg zeer |
ik hoorde mammie schaterlachen |
om die grappige meneer |
toen moest ik nog veel harder huilen |
mammie had geen oog voor mij |
terwijl ik naar het bankje holde |
maakte mams haar handen vrij |
die meneer heet nu oom Stefan |
we wonen in zijn huis |
soms voel ik me heel verdrietig |
maar we blijven 's middags thuis |
zondagmiddag komt mijn pappie |
die wil met mij naar 't park toe gaan |
en dan durf ik niet te zeggen |
dat ik bang ben voor de zwaan |
(traduzione) |
ultimamente la mamma ha avuto una mania |
solo per andare al parco |
ogni pomeriggio mia madre tirava |
indossare i miei vestiti più caldi |
perché,' disse la mamma, 'in inverno, |
diamo il pane alle anatre |
altrimenti quelle dolci anatre se ne andranno |
tutti morti di fame |
per strada camminava sempre più veloce |
Ho avuto difficoltà a starle dietro |
Sono entrato nel parco, senza fiato |
ma la mamma era sollevata e felice |
mi ha dato il sacchetto di plastica |
che conteneva il pane d'anatra |
e poi sono andato al buco |
mentre la mamma sedeva su una panchina |
mentre io dovevo dare da mangiare il pane alle anatre |
ha parlato con un signore |
quel signore era apparentemente divertente |
e lui era lì più e più volte |
proprio come il cigno e quando si nutre |
quella bestia era sempre davanti |
spesso cominciava a soffiare con rabbia |
anche se non avevo fatto niente |
una volta che il cigno ha morso |
allora mi faceva molto male la mano |
Ho sentito la mamma scoppiare a ridere |
a causa di quel buffo signore |
poi ho pianto ancora più forte |
Alla mamma non importava di me |
mentre correvo in panchina |
La mamma ha liberato le sue mani |
quel signore ora si chiama zio Stefan |
noi viviamo a casa sua |
a volte mi sento molto triste |
ma restiamo a casa il pomeriggio |
mio padre viene domenica pomeriggio |
vuole venire al parco con me |
e poi non oso dire |
che ho paura del cigno |