Informazioni sulla canzone In questa pagina puoi trovare il testo della canzone Replay, artista - K2. Canzone dell'album Autonomia, nel genere Рэп и хип-хоп
Data di rilascio: 12.12.2019
Limiti di età: 18+
Etichetta discografica: MaxFloRec
Linguaggio delle canzoni: Polacco
Replay(originale) |
Ja pamiętam te dwie cegłówki robiące za słupki |
Niewidzialna poprzeczka, szał po bramce z główki |
Pamiętam kumpli jak byliśmy drużyną |
Ci Canarinhos i ile szyb żeśmy potłukli |
Ja pamiętam jaką magię miały wtedy święta |
Choinka była w czarodziejską moc zaklęta |
To był klimat i była już późna godzina |
Ja nie mogłem spać w nocy myśląc o prezentach |
To był czas, który chyba płynął jakoś wolniej |
Zaraz po reformie, to co wychowało mnie |
Ja pamiętam, nie zapomnę, bo chociaż było skromnie |
To dało mi masę bogatych wspomnień |
I ludzie jakoś częściej się odwiedzali |
Ci ludzie nie byli wtedy tak wyobcowani jak dziś |
Nawet słońce świeciło trochę cieplej |
To było coś, było pięknie, dokąd biegniesz? |
Wiem, masz w pamięci też tamten czas |
Kiedy świat się kręcił jakoś wolniej |
Dokąd on dziś pędzi? |
Gdzie kończy się ten szaleńczy bieg egzystencji |
Ja wiem, masz w pamięci też tamten czas |
Kiedy świat się kręcił jakoś wolniej |
Dokąd on dziś pędzi? |
Gdzie kończy się ten szaleńczy bieg egzystencji Nie wiem! |
Nie było telefonów, nie było komór |
Ale zawsze było komu wyjść z domu |
I cieszyć się życiem na betonowej płycie |
Tętniło swoim rytmem, teraz dopiero widzę |
Jak ono było niezwykłe, niesamowicie |
I gdzie to wszystko? |
Puste stoi dziś |
To boisko na którym organizowano dyskoteki |
Z kolei szkoła też była okej |
Choć dawało się z niej nogę i szło się do Bistro |
Zamykam oczy, po czym robię comeback |
Tam gdzie są te cudowne dziewięćdziesiąte lata |
Nie zwróci nam żadna rekompensata |
Tych ludzi, dni co żywe są ciągle nadal |
W nas i chyba gdzieś przepadł |
Ten czas, gdy cieplej świeciło słońce padał |
Deszcz z nieba, jeszcze pamiętam krople |
Śniegi, sople, liście opadające z drzewa |
Wiem, masz w pamięci też tamten czas |
Kiedy świat się kręcił jakoś wolniej |
Dokąd on dziś pędzi? |
Gdzie kończy się ten szaleńczy bieg egzystencji |
Ja wiem, masz w pamięci też tamten czas |
Kiedy świat się kręcił jakoś wolniej |
Dokąd on dziś pędzi? |
Gdzie kończy się ten szaleńczy bieg egzystencji Nie wiem! |
Stare dobre czasy to nasz prywatny klasyk |
Znasz, kojarzysz to masz w pamięci setki twarzy |
Te obrazy wspomnień, ten czas i te miejsca |
To wszystko jest w nas, jakby ktoś to nakręcał |
Nam od gówniarzy, gdzieś w środku, jarzy |
Się ta historia sprzed lat, której nic nie skazi |
To faktycznie w nas jest i będzie, zaręczam |
Jak Wojtek, na zawsze w sercach naszych |
Wiem, masz w pamięci też tamten czas |
Kiedy świat się kręcił jakoś wolniej |
Dokąd on dziś pędzi? |
Gdzie kończy się ten szaleńczy bieg egzystencji |
Ja wiem, masz w pamięci też tamten czas |
Kiedy świat się kręcił jakoś wolniej |
Dokąd on dziś pędzi? |
Gdzie kończy się ten szaleńczy bieg egzystencji Nie wiem! |
(traduzione) |
Ricordo questi due mattoni che funzionavano come pali |
Una traversa invisibile, una follia testa a testa |
Ricordo i miei amici quando eravamo una squadra |
Questi Canarinho e quante finestre abbiamo rotto |
Ricordo la magia del Natale di allora |
L'albero di Natale è stato incantato dalla magia |
Era l'atmosfera ed era già ora tarda |
Non riuscivo a dormire la notte pensando ai regali |
Era un tempo che in qualche modo è passato più lentamente |
Subito dopo la riforma, cosa mi ha sollevato |
Ricordo, non dimenticherò, perché anche se era modesto |
Mi ha dato molti ricordi ricchi |
E in qualche modo le persone si sono visitate più spesso |
Queste persone non erano alienate allora come lo sono oggi |
Anche il sole era un po' più caldo |
Era qualcosa, era bello, dove corri? |
Lo so, anche tu ricordi quella volta |
Quando il mondo stava andando in qualche modo più lento |
Dove corre oggi? |
Dove finisce questo folle corso di esistenza |
Lo so, anche tu ricordi quella volta |
Quando il mondo stava andando in qualche modo più lento |
Dove corre oggi? |
Dove finisce questa folle corsa dell'esistenza? Non lo so! |
Non c'erano telefoni, né camere |
Ma c'era sempre qualcuno che usciva di casa |
E goditi la vita su una lastra di cemento |
Pulsava con il suo ritmo, lo vedo solo ora |
Com'è stato fantastico, incredibile |
E dov'è tutto? |
Oggi è vuoto |
È un parco giochi dove venivano organizzate le discoteche |
La scuola, invece, andava bene |
Anche se potresti camminarci sopra e andare al Bistro |
Chiudo gli occhi e poi ritorno |
Dove sono i meravigliosi anni Novanta |
Non ci sarà rimborsato alcun compenso |
I giorni di queste persone sono ancora vivi |
In noi e probabilmente perso da qualche parte |
Il tempo in cui il sole splendeva più caldo pioveva |
Pioggia dal cielo, ricordo ancora le gocce |
Neve, ghiaccioli, foglie che cadono dall'albero |
Lo so, anche tu ricordi quella volta |
Quando il mondo stava andando in qualche modo più lento |
Dove corre oggi? |
Dove finisce questo folle corso di esistenza |
Lo so, anche tu ricordi quella volta |
Quando il mondo stava andando in qualche modo più lento |
Dove corre oggi? |
Dove finisce questa folle corsa dell'esistenza? Non lo so! |
The Good Old Times è il nostro classico privato |
Sai, lo sai, hai centinaia di facce nella tua memoria |
Queste immagini di ricordi, questa volta e questi luoghi |
È tutto dentro di noi, come se qualcuno lo stesse caricando |
Veniamo da gówniarzy, da qualche parte nel mezzo, incandescente |
Questa storia di anni fa, che non sarà contaminata da nulla |
Questo è e sarà in noi, ve lo assicuro |
Come Wojtek, per sempre nei nostri cuori |
Lo so, anche tu ricordi quella volta |
Quando il mondo stava andando in qualche modo più lento |
Dove corre oggi? |
Dove finisce questo folle corso di esistenza |
Lo so, anche tu ricordi quella volta |
Quando il mondo stava andando in qualche modo più lento |
Dove corre oggi? |
Dove finisce questa folle corsa dell'esistenza? Non lo so! |