| Pamiętam dobrze ideał swój.
|
| Marzeniami żyłem jak król.
|
| Siódma rano — to dla mnie noc,
|
| Pracować nie chciałem, włóczyłem się.
|
| Za to do puszki zamykano mnie.
|
| Za to zwykle zamykano mnie.
|
| Po knajpach grywałem za piwko i chleb,
|
| Na szyciu bluesa tak mijał mi dzień.
|
| Tylko nocą do klubu «Puls»
|
| Jamsession do rana, tam królował blues
|
| To już minęło, ten klimat, ten luz.
|
| Wspaniali ludzie nie powrócą,
|
| Nie powrócą już!
|
| Lecz we mnie zostało coś z tamtych lat,
|
| Mój mały, intymny, muzyczny świat.
|
| Gdy tak wspominam ten miniony czas,
|
| Wiem jedno, że to nie poszło w las.
|
| Dużo bym dał, by przeżyć to znów —
|
| Wehikuł czasu — to byłby cud!
|
| Mam jeszcze wiarę, odmieni się los,
|
| Znów kwiatek do lufy wetknie im ktoś
|
| Tylko nocą do klubu «Puls»
|
| Jamsession do rana, tam królował blues
|
| To już minęło, te czasy, ten luz.
|
| Wspaniali ludzie nie powrócą,
|
| Nie powrócą już! |
| Nie!
|
| Tylko nocą do klubu «Puls»
|
| Jamsession do rana, tam królował blues
|
| To już minęło, te czasy, ten luz.
|
| Wspaniali ludzie nie powrócą,
|
| Nie powrócą już! |
| Nie! |