Testi di Atmodas karantīna - Kaspars Dimiters

Atmodas karantīna (originale)

Rozā aģenti novelk Atmodas un uzvelk nāves maskas:
«Kas pirms trīsdesmit sākās, beidzot ir noticis»
Mūžīgā sala veči, kartiņu maisiem plecos
Bradā pēdējās no tīra jaunsudrabiņa notis
Piedzīs tev aizdoto naivās nācijas cerību
Tavā dzīvoklī, ne vairs Mežaparka halucināciju zeltā
Visus pa vienam — katru savā ekrānā
Bailes un vientulība norobežo no Augšāmceltā
Uz barikādēm uzsildītas, vēlāk jau ļoti slimas
Pat teātrī pārlietās asinis nodziest
Slēdz tautas skatuvi varani stīvās šlipsēs
Visus reģistrē necauršaujamās zeķbiksēs odzes
Kas nav dzejojis, pusdzīvus vārdus starp mirušiem lasa
Tic mediju kanibāliem, kas bailes kanalizē
Ne Bārdas pirtiņā, bet uz nāves lāvas
Vienādiem uzpurņiem globālā ešafota bizē
«Sovok, tu dzejotāj, ar kolektīvismu mūžīgi slimais
Sen sagšā tu ietinams un lielvārdenē pakarams
Tev līdzīgos dezinficēs, pēc vakcīnām lūgties dresēs
Esi kā mēs — katrs par sevi.
Laiks tev līdz vakaram!»
Slēdz sadzīves ilūziju un vientulību vēl ciešākā tīklā
Lai tevis redzēšana tēmeklī ir bez riska
Dēļ tavas veselības tev būs bīties no cilvēkiem
Lai tava slimā cilvēcība kļūst veselīgi dzīvnieciska
Dievinātās pilsētas ar iepirkšanās «liturģijām»
Pārvēršas zonās, lēģeru debesskrāpjos
Vien āpsītis manā pakrastē sirsnīgi piemiedz
Lai kā viņš savā aliņā arī es dziļāk sevī rāpjos
Krustojas dzīvie un nedzīvie — aust pastarās tehnoloģijas
Nebūs nekad kā bij', nebūs pat ugunij
Ar visu, ko pieļāvām, ko pieļaut vēl varam
Mīļā un mākslīgā miera gūstā mēs devām brīvību karam

(traduzione)

Gli Agenti Rosa si tolgono i loro Risvegli e indossano le loro Maschere Mortali:
"Quello che è iniziato trent'anni fa è finalmente successo"
Vecchi dell'isola eterna, borsette in spalla
Le ultime note d'argento puro nella pagaia
Recupererà la speranza di una nazione ingenua prestata a te
Nel tuo appartamento, non più nell'oro allucinato del Mežapark
Tutti uno per uno, ciascuno sul proprio schermo
La paura e la solitudine ci separano dal Risorto
Riscaldato sulle barricate, poi molto malato
Anche il sangue versato nel teatro si spegne
Chiude il palcoscenico folk in pantofole rigidissime
Tutti sono registrati da vipere in calzamaglia
Chi non ha scritto poesie legge tra i morti parole mezzo morte
Credi nei cannibali dei media che incanalano la paura
Non nella sauna di Barda, ma sulla lava della morte
Per museruole uguali nella treccia dell'impalcatura globale
«Sovok, poeta, eternamente malato di collettivismo
Molto tempo fa, sei stato avvolto e appeso in una grande casa
Come te, saranno disinfettati, pregheranno per i vaccini
Sii come noi: ognuno per sé.
Hai tempo fino a sera!"
Chiude l'illusione della domesticità e della solitudine in una rete ancora più fitta
Possa vederti nell'ambito è privo di rischi
Avrai paura delle persone a causa della tua salute
Lascia che la tua umanità malata diventi sana animalità
Città adorate con "liturgie" dello shopping
Si trasforma in zone, camp grattacieli
Solo il tasso sulla mia riva strizza l'occhio calorosamente
Mentre lui è nella sua birra, anch'io mi trascino più in profondità in me stesso
I vivi e i non viventi si intersecano - Weave Past Technologies
Non sarà più lo stesso, nemmeno per il fuoco
Con tutto quello che abbiamo permesso, che possiamo ancora permettere
Prigionieri di una pace dolce e artificiale, abbiamo dato libertà alla guerra