Informazioni sulla canzone In questa pagina puoi trovare il testo della canzone Kom mee, artista - De Kift. Canzone dell'album Vlaskoorts, nel genere Поп
Data di rilascio: 31.01.1999
Etichetta discografica: De Kift
Linguaggio delle canzoni: Olandese
Kom mee(originale) |
Vannacht was m’n moeder bij me |
Ze zat naast me op de vloer |
En wreef met haar handpalmen over haar knieën |
En ze keek me plotseling aan met bange ogen |
Wil je iets voor me doen? |
Maar je mag niet lachen, alsjeblieft niet |
Kom mee |
Ze greep mijn hand |
En die voelde aan als sneeuw |
Heel koel, heel los, heel licht |
We stonden tussen een paar elzenbomen |
Daar lag iets lichts |
Kom zei ze, daar lig ik |
Ik zag het skelet van een mens |
En toen wees ze naar het skelet |
Je mag niet lachen, zei ze |
Dat ben ik |
Kun je dat begrijpen? |
Zeg nu zelf |
Kan ik dat zijn? |
Met alles wat ik vroeger was, heeft dat toch niks meer te maken? |
Ze ging op de donkere aarde zitten, en keek bedroef voor zich uit |
Met vroeger heeft dat niks meer te maken, zei ze |
Helemaal niks |
En toen raakte ze met haar vingertoppen iets op van de donkere aarde |
En rook eraan |
Vreemd, fluisterde ze |
Zo vreemd |
En ze hield me de aarde voor |
En die was als sneeuw |
Die was als de hand, waarmee ze mijn hand had gegrepen |
Ruik, zei ze |
Ik snoof diep |
Nou? |
Aarde, zei ik |
En? |
Een beetje zuur, een beetje bitter |
Echte aarde |
Maar toch vreemd, walgelijk toch? |
Ik snoof diep de geur van de aarde in |
En die rook koel, los en licht |
Het ruikt lekker zei ik, naar aarde |
Mijn moeder keek me met bange ogen aan |
Het ruikt toch walgelijk? |
Ik rook |
Nee |
Die ruikt zoals alle aarde |
Vind je? |
Ja |
En je vindt het niet walgelijk? |
Nee |
Je ruikt echt lekker ma |
Ruik nog eens goed |
Ze nam een beetje tussen haar vingertoppen en rook |
Ruikt alle aarde zo, vroeg ze |
Ja, alle aarde |
Ze snoof diep |
Ze stak haar hand helemaal in de aarde en snoof |
En toen keek ze me aan |
Je hebt gelijk |
Misschien ruikt 'ie heel lekker |
Maar toch vreemd |
Als ik bedenk dat ik dat ben |
Toch wel verschrikkelijk vreemd |
M’n moeder zat daar |
En rook |
En vergat mij |
En zei het woord vreemd steeds minder vaak |
Steeds zachter, zei ze het |
En toen liep ik stilletjes terug naar huis |
Het was half zes in de ochtend |
En in de voortuin kwam overal aarde tussen de sneeuw kijken |
En ik liep met m’n blote voeten over de donkere aarde in de sneeuw |
En die was koel, los en licht |
En hij geurde |
Ik stond op, en ademde diep |
Hij ruikt lekker ma |
(traduzione) |
Ieri sera mia madre era con me |
Si è seduta accanto a me sul pavimento |
E strofinò i palmi delle mani sulle ginocchia |
E all'improvviso mi guardò con occhi spaventati |
Vuoi fare qualcosa per me? |
Ma non puoi ridere, per favore non farlo |
Vieni con me |
mi ha preso per mano |
E sembrava neve |
Molto bello, molto sciolto, molto leggero |
Eravamo in piedi tra alcuni ontani |
C'era qualcosa di leggero |
Dai, ha detto, ci mento |
Ho visto lo scheletro di un essere umano |
E poi indicò lo scheletro |
Non ti è permesso ridere, disse |
Sono io |
Riesci a capirlo? |
Diciamo la verità |
Posso essere? |
Non ha niente a che fare con tutto quello che ero, vero? |
Lei saton la terra oscura e guarda tristemente avanti |
Non ha nulla a che fare con il passato, ha detto |
Niente di niente |
E poi ha toccato qualcosa con la punta delle dita dalla terra scura |
E fumalo |
Strano, sussurrò |
Così strano |
E lei mi porse la terra |
E era come la neve |
Era come la mano con cui mi aveva afferrato la mano |
Odore, disse |
Annusai profondamente |
Bene? |
Terra, ho detto |
E? |
Un po' acido, un po' amaro |
vera terra |
Ma ancora strano, disgustoso non è vero? |
Annusai profondamente il profumo della terra |
E aveva un odore fresco, sciolto e leggero |
Ha un buon odore ho detto, come la terra |
Mia madre mi guardò con occhi spaventati |
Ha un odore disgustoso vero? |
io fumo |
Nuovo |
Odora come tutta la terra |
Pensi? |
sì |
E non pensi che sia disgustoso? |
Nuovo |
Hai un buon odore, mamma |
Un buon odore di nuovo |
Ne prese un po' tra la punta delle dita e fumò |
Tutta la terra odora così, chiese |
Sì, tutta terra |
Annusò profondamente |
Ha messo la mano fino in fondo nella terra e ha annusato |
E poi lei mi guardò |
Hai ragione |
Forse ha un buon odore |
Ma ancora strano |
Se mi ricordo che lo sono |
Ancora terribilmente strano |
Mia madre era lì |
e fumo |
E dimenticato di me |
E diceva la parola strano sempre meno spesso |
Sempre più morbida, lo disse |
E poi sono tornato a casa in silenzio |
Erano le cinque e mezza del mattino |
E nel voorfrontyardearth veniva a vedere ovunque tra la neve |
E camminavo a piedi nudi sulla terra oscura nella neve |
Ed era fresco, sciolto e leggero |
E può |
Mi sono alzato e ho respirato profondamente |
Ha un buon odore, mamma |