Informazioni sulla canzone In questa pagina puoi trovare il testo della canzone De Poort, artista - Herman Van Veen. Canzone dell'album Herman Van Veen I & II, nel genere Поп
Data di rilascio: 31.12.1990
Etichetta discografica: Polydor
Linguaggio delle canzoni: Olandese
De Poort(originale) |
Ik heb een half uur bij de poort gekeken |
Die aan het eind ligt van het laatste pad |
Er ging een man doorheen die kanker had |
Naast een oud vrouwtje aan de tijd bezweken |
Wat hongerlijders uit een hongerland |
Wat slachtoffers geveld in snelverkeer |
En tien soldaten, vijf aan elke kant |
Met elk in het lijf een brokje lood van eer |
Ik zag een man die net nog op kantoor zat |
Hij kreeg een teken en hij had te gaan |
Een dronken lor die nauwelijks nog kon staan |
Een huisvrouw die haar keukenschort nog voor had |
Wat oproerkraaiers uit een oproerland |
Een kerkeling die in zijn bijbel las |
En in Vietnam tien kindertjes verbrand |
Omdat het die dag napalm-zondag was |
Ik heb een half uur bij de poort gekeken |
Die aan het eind ligt van het laatste pad |
Ik heb geen troon gezien waar God op zat |
Noch engelen de bazuinen horen steken |
Maar wel vloog er een witte duif voorbij |
Met in haar bek een takje levensgroen |
Dat God ons in het uur genadig zij |
Als wij de laatste kruisgang moeten doen |
(traduzione) |
Ho guardato il cancello per mezz'ora |
Che si trova alla fine dell'ultimo sentiero |
Ci è passato un uomo che aveva il cancro |
Accanto a una vecchia signora ha ceduto al tempo |
Alcuni morsi della fame da una terra di fame |
Quali vittime sono cadute nel traffico veloce |
E dieci soldati, cinque per lato |
Con ognuno nel corpo un pezzo di piombo d'onore |
Ho visto un uomo che era seduto in ufficio |
Ha ricevuto un segno e doveva andare |
Un camion ubriaco che riusciva a malapena a stare in piedi |
Una casalinga che aveva ancora il grembiule da cucina davanti |
Che rivoltosi da un paese in rivolta |
Un uomo di chiesa che ha letto la sua Bibbia |
En in Vietnam ha bruciato dieci bambini |
Perché quel giorno era la domenica del napalm |
Ho guardato il cancello per mezz'ora |
Che si trova alla fine dell'ultimo sentiero |
Non ho visto un trono su cui sedesse Dio |
Né gli angeli odono il suono della tromba |
Ma una colomba bianca è volata via |
Con un rametto di vita verde in bocca |
Possa Dio avere pietà di noi nell'ora |
Se dobbiamo fare l'ultima crocifissione |