Informazioni sulla canzone In questa pagina puoi trovare il testo della canzone Orion Verdwaald, artista - Boudewijn De Groot. Canzone dell'album Achter Glas, nel genere Поп
Data di rilascio: 16.04.2015
Etichetta discografica: Universal Music, USM
Linguaggio delle canzoni: Olandese
Orion Verdwaald(originale) |
Als Orion in Thebes bossen |
Zwierf ik rond, bleek en verteerd |
Verstoten door wie ik beminde |
Verguisd door wie mij had begeerd |
Ten prooi aan leugen en bedrog |
Van wie zich ooit mijn vriend mocht noemen |
En zij, mijn lief, zag het verkeerd |
Er was een tijd dat ik kon denken |
Dat alles bleef zoals het was |
Zoals zoet altijd de geur van rozen |
Groen altijd de kleur van gras |
Maar ook de hemelhoge zon |
Verliest haar licht aan donkere wolken |
Waar zij, mijn lief, er een van was |
Ik jaag niet meer |
Ik jaag niet meer |
Bij het naderen van de winter |
Bij het vallen van de nacht |
Komt een einde aan de jacht |
Die bossen niets bleek er van over |
De vogel zocht de stronken af |
Of hij zich veilig nog kon nestelen |
Het barre land lag star en straf |
Ten prooi aan kille eenzaamheid |
Hier zou geen vriend mij willen vinden |
En zij, mijn lief, zweeg als het graf |
Maar toen |
Vanuit de verte op de vlakte |
Verscheen een trotse edele ram |
Die mij met dwingend kalme ogen |
Uiteindelijk ter redding kwam |
Zodat ik mijn weg naar huis weer vond |
Waar ik uit mijn boze droom ontwaakte |
En zij, mijn lief, mij tot zich nam |
(traduzione) |
Come Orione nel bosco di Tebe |
Vagavo, pallido e digerito |
Rinnegato da chi amavo |
Ingiuriato da coloro che mi desideravano |
Preda di bugie e inganni |
Chi mai potrebbe chiamarsi mio amico |
E lei, amore mio, lo vedeva sbagliato |
C'è stato un tempo in cui potevo pensare |
Che tutto è rimasto com'era |
Come sempre dolce il profumo delle rose |
Il verde è sempre il colore dell'erba |
Ma anche il sole celeste |
Perde la luce in nuvole scure |
Di cui lei, il mio amore, era una di |
Non vado più a caccia |
Non vado più a caccia |
Con l'avvicinarsi dell'inverno |
Al calar della notte |
La caccia è finita? |
Quei boschi si sono rivelati niente |
L'uccello ha perquisito i ceppi |
Se potesse ancora annidarsi al sicuro |
La terra sterile era rigida e punitiva |
Preda della fredda solitudine |
Nessun amico vorrebbe trovarmi qui |
E lei, amore mio, taceva come la tomba |
Ma allora |
Da lontano in pianura |
Sembrava un orgoglioso ariete nobile |
Che mi vedono con occhi calmi e irresistibili |
Finalmente è venuto in soccorso |
In modo da trovare la strada di casa |
Dove mi sono svegliato dal mio brutto sogno |
E lei, amore mio, mi ha portato da lei |