Testi di Ja - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

Ja (originale)

Nie jestem piękny, a przyciągam wzrok
Cieszy mnie wstręt w tworzących mnie spojrzeniach;
Sprytu nauczył mnie ułomny krok
Co krok normalny w powód wstydu zmienia
Wiem, że nawiedzam przyzwoite sny;
Bóg mnie spartaczył, jam wyrzut sumienia;
Dlatego wpełzam w dostojne zgromadzenia
Gdzie racją bytu jest bezkarne — my!
A ja na złość im — nie należę
I tak beze mnie — o mnie — gra
Jednego nikt mi nie odbierze:
Ja jestem ja, ja, ja.
W karczmie tak siadam, by mnie widzieć mógł
Każdy obżartuch najzdrowszy i pijak;
To, co mi Bóg dał zamiast zwykłych nóg
Wokół półmiska bezwstydnie owijam
Tym, co mam w miejsce rąk, odpędzam psy
Węszące łatwy łup w chromego strawie
I traci nastrój biesiadników gawiedź
Co śpiewa przy mnie swoje śmieszne — my!
Bo ja na złość im — nie należę
I tak beze mnie — o mnie — gra
Jednego nikt mi nie odbierze:
Ja jestem ja, ja, ja.
Mam pod Ratuszem stałe miejsce, gdzie
Swój tors niezwykły wystawiam na pokaz:
Pomnik wyjątku, drżę z rozkoszy, że
Żadnego z radnych nie przepuszczę oka
Gdy się dębowe już zatrzasną drzwi
By przebieg obrad skryć przed losem plebsu
Wiem, że zdołałem trochę nastrój zepsuć
Tym, co tak godnie mówią, myśląc — my!
Bo ja na złość im — nie należę
I tak beze mnie — o mnie — gra
Jednego nikt mi nie odbierze:
Ja jestem ja, ja, ja
W farze na najświetlistszą włażę z ław
Gdzie przed ołtarzem tęcza lśni z witraży
By, kiedy wierni proszą - Boże zbaw!
-
Móc Mu pokazać, co z mej zrobił twarzy
Więc patrzą na mnie, chociaż kapłan grzmi
Żeśmy jedynie niepoprawnym stadem
Bom namacalnym przecież jest przykładem
Że jest nieprawdą ich chóralne — my!
Bo ja na złość im — nie należę
I tak beze mnie — o mnie — gra
Jednego nikt mi nie odbierze:
Ja jestem ja, ja, ja
Nie jestem sam.
Odmiennych nas jest w bród!
Wciąż otorbionych wstrętem i respektem
Bóg dał z kalectwem pokusę nam — i głód
By się związać w pokręconych sektę
Partia Potworków!
Rząd zatrutej krwi!
Ach, cóż za ulga — unormalnić skazy!
Nakaz szacunku, a nie gest odrazy
Wystarczy — ja!
ja!
ja!
— zmienić w — my!
Nie, nie chcę wpływać i należeć!
I tak beze mnie — o mnie — gra
Jednego nikt mi nie odbierze:
Ja jestem ja!
ja!
ja!

(traduzione)

Non sono bella e sono accattivante
Sono contento del disgusto negli sguardi che mi creano;
Un passo zoppo mi ha insegnato la mia intelligenza
Che passo normale si trasforma in motivo di vergogna
So di avere sogni decenti;
Dio mi ha fatto un pasticcio, sono addolorato;
Ecco perché mi infilo in riunioni dignitose
Dove la ragion d'essere resta impunita - noi!
E io, a loro dispetto, non appartengo
E così senza di me - su di me - suona
Una cosa che nessuno può togliermi:
Io sono io, io, io.
Nella locanda mi siedo in modo che possa vedermi
Ogni ghiottone è il più sano e un ubriacone;
Quello che Dio mi ha dato al posto delle gambe normali
Avvolgo il mio piatto spudoratamente
Quello che ho al posto delle mie mani, scaccio via i cani
Annusare prede facili nella digestione zoppa
E perde l'umore degli ospiti che chiacchierano
Ciò che canta è divertente accanto a me - noi!
Perché per far loro dispetto - io non appartengo
E così senza di me - su di me - suona
Una cosa che nessuno può togliermi:
Io sono io, io, io.
Ho un posto fisso sotto il municipio dove
Sto mostrando il mio insolito busto:
Monumento all'eccezione, tremo di gioia
Non mi mancherà nessuno dei consiglieri
Quando la porta di quercia si chiude
Per nascondere il corso del procedimento al destino della gente comune
So di essere riuscito a rovinare un po' l'atmosfera
Quello che dicono così degnamente quando pensano: noi!
Perché per far loro dispetto - io non appartengo
E così senza di me - su di me - suona
Una cosa che nessuno può togliermi:
Io sono io, io, io
In parrocchia, il luminoso tombino dei banchi
Dove davanti all'altare l'arcobaleno brilla dalle vetrate
Che quando i fedeli chiedono - Dio salvi!
-
Per mostrargli cosa mi ha fatto in faccia
Così mi guardano anche se il prete tuona
Viviamo solo in un gregge sbagliato
Perché io sono tangibile, dopo tutto, è un esempio
Che il loro corale non è vero - noi!
Perché per far loro dispetto - io non appartengo
E così senza di me - su di me - suona
Una cosa che nessuno può togliermi:
Io sono io, io, io
Non sono solo.
Ci sono un sacco di noi diversi!
Ancora incistato dal disgusto e dal rispetto
Con la disabilità, Dio ci ha tentato - e la fame
Per essere coinvolti in una setta contorta
La festa dei mostri!
Una fila di sangue avvelenato!
Ah, che sollievo: normalizzare i difetti!
Un ordine di rispetto, non un gesto di disgusto
Basta - io!
IO!
IO!
- trasformati in - noi!
No, non voglio influenzare e appartenere!
E così senza di me - su di me - suona
Una cosa che nessuno può togliermi:
Io sono me!
IO!
IO!