Testi di Włóczędzy - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

Włóczędzy (originale)

Wchodzimy z twarzami zdrowymi od mrozu,
Siadamy przy ogniu tańczącym z radości.
Ścieramy z nadgarstków odciski powrozów,
Wołamy o wino i chleb i tłustości,
Spod ścian patrzą na nas w milczeniu miejscowi
Napięci, na wszystko gotowi.
Wchłaniamy łapczywie wielkimi kęsami,
Łykamy alkohol aż warczy nam w grdykach,
Bekniemy czasami, pierdniemy czasami,
Aż z ław w ciepło wzbija się woń wędrownika
I płynie pod ściany miejscowych, jak ręka
Co mówi — przestańcie się lękać.
Co mówi — przestańcie się lękać.
x2
Śpiewamy piosenki o drodze i pracy,
O braku pieniędzy i braku miłości,
Podnoszą się ze snu miejscowi pijacy,
Słuchają oczami rozumnej przeszłości,
Ktoś wstanie, podejdzie, zapyta — kto my?
— My dzieci wolności, bezdomne my psy.
Przysiada się stawiać i pytać nieśmiało
Gdzie dobrze, gdzie lepiej, a gdzie pieniądz rośnie?
I plączą się cienie pod niską powałą
I coraz jest ciaśniej i duszniei i głośniej,
Bo oto włóczędzy z przeszłością swą mroczną
Dla ludu się stają wyrocznią.
Dla ludu się stają wyrocznią.
x2
Mówimy o wojnach w dalekich krainach,
Zmyślamy, bogactwa zdobyte, stracone,
Słuchają, jak mszy, dolewają nam wina,
I dziewki przysiada się też, ośmielone,
Do ognia dorzuci przebiegły gospodarz:
Noc długa korzyści mu doda.
Rozgrzani, snujemy niezwykłą opowieść
Zazdroszcząc im tego, że tacy ciekawi,
Choć mają, co każdy tak chciałby mieć człowiek,
A za — byle co — już gotowi zastawić
By włóczyć się, szukać i błądzić, jak my
I żyć bez pór roku, bez nocy i dni.
I żyć bez pór roku, bez nocy i dni.
x2
Pijemy i każdy już ma coś na oku —
Ten nocleg w piekarni, ten pannę piersiastą;
Świt znajdzie nas znowu za miastem na stoku.
Gdzie nikt tak naprawdę nic nie ma na własność,
A im pozostanie piosenka i sny:
«My dzieci wolności, bezdomne my psy»…

(traduzione)

Entriamo con i volti sani dal gelo,
Ci sediamo accanto al fuoco ballando di gioia.
Ci strofiniamo le impronte delle corde dai nostri polsi,
Piangiamo vino, pane e grasso,
La gente del posto ci osserva in silenzio da sotto le mura
Teso, pronto a tutto.
Assorbiamo avidamente con grandi morsi,
Inghiottiamo l'alcol finché non ringhia nelle nostre pere,
A volte ruttiamo, a volte scoreggiamo
Il profumo del viandante sale dalle panchine nel tepore
E scorre verso i muri dei locali come una mano
Quello che dice - smettila di avere paura.
Quello che dice - smettila di avere paura.
x2
Cantiamo canzoni sulla strada e sul lavoro,
A proposito di niente soldi e niente amore
Gli ubriachi locali sorgono dal sonno,
Ascoltano con gli occhi di un passato razionale,
Qualcuno si alzerà, si avvicinerà e chiederà: chi siamo?
- Noi figli della libertà, siamo cani senzatetto.
Si siede per alzarsi e chiedere timidamente
Dove è buono, dove è meglio e dove cresce il denaro?
E le ombre si aggrovigliavano sotto il soffitto basso
E sta diventando più stretto, più rigido e più rumoroso
Perché qui ci sono vagabondi con un passato oscuro
Diventano un oracolo per il popolo.
Diventano un oracolo per il popolo.
x2
Stiamo parlando di guerre in terre lontane,
Pensiamo, ricchezze guadagnate, perse,
Ascoltano le messe, ci versano il vino,
E anche le ragazze sono sedute, incoraggiate,
L'astuto ospite aggiungerà al fuoco:
Una lunga notte si aggiungerà ai suoi benefici.
Caldo, raccontiamo una storia incredibile
Invidiandoli per essere così curiosi,
Sebbene abbiano ciò che tutti vorrebbero avere,
E per - qualsiasi cosa - pronto a impegnarsi
Per vagare e cercare e vagare come facciamo noi
E vivi senza stagioni, senza giorni e senza notti.
E vivi senza stagioni, senza giorni e senza notti.
x2
Beviamo e tutti hanno già un occhio per qualcosa -
Quella notte in una panetteria, questa allattò al seno;
Dawn ci troverà di nuovo fuori città sul pendio.
Dove nessuno possiede davvero nulla
E avranno una canzone e sogni:
"Noi figli della libertà, siamo cani senzatetto"...